Günlük benim için gün içersinde olan olayları konu alan bir yazı kitabı değil. Günlük içine dokunan olayları hoşuma giden şeyleri ve dertlerimi dinleyen bir arkadaş.
Ben ilk kez günlüğümü üçüncü sınıfa giderken kuzenim ile almıştım. O günden bu güne kadar sakladım günlüğümü. Okula giderken yanımda taşırdım günlüğümü. Hep birisi alıp okuyacak diye korkardım, bunun için yanımda taşırdım. Günlük sıradan bir günlük olsa dahi herkesin sevdiği, değer verdiği birşey vardır benim de içimi döktüğüm anılar diyarı günlük. Hep içimdekileri ona yazardım çünkü kimseye sırrımı, içimi dökecek kadar güvenmiyordum ve yine öyleyim galiba.
Ben çoğunlukla günlüğe Günlükte çoğunlukla sevdiğim ünlüyü, kitabı ya da öğretmenimi yazardım. arkadaşlarım hakkında yazardım. Onlarla yaşadığım her şeyi yazardım. Pek insanlara güvenen biri değilim ama onlara değer verir önemserim.
Günlüğüme yazı yazarken içim pır pır ederdi,çok heyecenlanırdım. Ben küçükken günlüğüme yazı yazmak benim için bir görev idi. Ben kimseye söylemediğim duygularımı, düşüncelerimi yazardım günlüğüme.
Kısacası günlük benim için düşüncelerimi, hislerimi, sevdiğim kişileri ya da şeyleri yazdığım farklı bir dünya.
Neden korkarız bu kadar içimizi açmaya?
YanıtlaSil