Bir gün evde kardeşimle annemi beklerken annem elimde iki defterle içeri girdi. Bunlar çok güzel defterlerdi. Benimki kahve temalıydı. Annem bize bu defterlerin günlük olduğunu hergün neler yaptığımızı yazmamız için olduğunu söyledi. Ben heyecanlanmıştım. Çünkü kendi kendime vakit geçirmeyi severdim. Yazı yazarken ne yazacağı mı bulamazdım. Ama her zaman bir heyecanla yazardım. Benim için çok eğelceliydi. Aklıma gelem hwrşeyi yazardım. Birinci günü yazmıştım, ikinci günüde yazmıştım derken aylar sonra çok nadir yazmaya başladım. Üzülüyordum çünkü bir mutluluktu benim için ama unutuyordum hergün yazmayı. Sonraları aylar geçti ve bu defter yazık olmasın diye ben onu her türlü işte kulandım.
Ben anlaşıldığı gibi yazmayı çok sevmem. Bu aralar ajanda tutardım ama yoğunluktan yazamıyorum. Şimdi o kahveli defterim duruyor ben yazdığım sayfaların bazılarını yırtsamda kitap kapağı içeriği ve bana çağrıştırdıklaeı beni hep duygulandırıyor.
Deftere haksızlık etmemişsin en azından.
YanıtlaSil