İlk yazım ilkokulda öğretmenimizin verdiği bir hikaye ödeviyle başlamıştı. Aslında yazı ödevlerine başlamadan önce içimde hep bir heyecan olur. Acaba ne yazsam, bunu yazsam güzel olur mu gibi düşünceler dolanır zihnimde.
Bu duyguları da ilk bu yazımda hissetmiştim zaten. Hikayeyi de yazmıştım yazmasına ama bunda sadece yazı değil resimler de yer alıyordu. Resim eklememi öğretmenim istemese de ben daha güzel olacağını düşünüp eklemiştim ama bu beni daha çok yazmaya değil daha çok yazıdan soğutmaya başlamıştı çünkü yazımın neredeyse her sayfasına resim eklemeye çalışıyordum ve bu beni bir zaman sonra yormuş, yaptığım işten bıktırmıştı. Ayrıca hikayemde arkadaşlarımla bir ormana gidişimizden, onların bir çukura düşüşünden ve benim onları kurtarışımdan bahsetmiş; hikayemin sonunda da kendimi günün kahramanı yapmıştım.
Ödevi teslim ettiğimde neler oldu hatırlamıyorum ama o günden sonra pek fazla olmasa da hikaye, kompozisyon, şiir yazdım; bana verilen tüm ödevlerin güzel olması için de çabaladım yine de yazmayı değil de okumayı daha çok seviyorum bu yüzden hobilerim arasında şu an için yazı yazmak yer almıyor ama bu benim hikaye yazmayı hiç sevmeyeceğim anlamına da gelmiyor.
Sonuçta "Bir şeyi yapmak için onu çok sevmelisiniz . Bir şeyi sevmek için ona delice inanmalısınız." Ernesto "Che" GUEVARA
Kapıları kapatmamak, umudun yok olmasını engeller; bir gün seversin diye bekleriz.:)
YanıtlaSil