İlk Yazım-BEDİA ÖZKURT

 İlkokul 4 ya da 3. sınıf zamanlarımda, yine bir okul günüydü.Derse girmiştik ve öğretmen hikaye yazacağımızı söylemişti.

    

      Ben biraz karmaşık duygular içindeydim;endişe ,heyecan,mutluluk... Yazmaya başlamadan önce kağıt ,kalem çıkarttık.Sınıfta derin bir sessizlik olmuştu.Herkes nasıl bir hikaye yazacağını düşünüyordu.Birkaç dakika sonra kalemin kağıda sürten o hışırtılı sesi gelmeye başladı. O sırada ben hala düşünceler içindeydim, endişelendim;"Ya hiçbir şey yazamazsam ..."

Bir süre sonra aklımda olaylar canlanmaya başlamıştı.Belki de yazabilecektim .Kendime olan güvenim arttı.Artık öğretmenin öğrettiği şekilde serimden yazmaya başlamıştım; kişileri tanıtmak,yeri ve zamanı belirtmek ile başlamıştım. İyi gidiyordum.Düğüme geçtiğimde olayları akıcı ve yalın yazacaktım ama yazımın daha zengin görünmesini istediğim için benzetmeler ,deyimler kullanmayı eksik etmemiştim.Artık ders bitmişti, zil çaldı .Hikayenin devamı ödevdi.Etrafıma baktığımda hayretler içindeydim çünkü bazı kişiler bitirmişti ,bazıları başlığı yazmakla yetinebilmişti. Aslında ben ilk başlığı yazmazdım,ilk önce hikayemi bitirdim sonra yazıma uygun bir başlık bulurdum ve hala öyleyim.

           Daha sonra herkes evine gitti .Yazımı bitirmek için can atıyordum. Düğüm bölümünü bitirmiştim.Yazının artık sonuna geldiğim için çözümü yazmam gerekti.Ve artık yazım bitmişti.İyi ya da kötü yazmıştım ve kendimle gurur duyuyordum. Yazmaktan çok zevk almıştım ve bunu yazarken bile zevk alıyorum. Sabah olmuştu ve okula gittiğimizde isteyenler çıkıp hikayelerini okuyordu.Aynı konuydu ama hepsini dinlerken zevk almıştım ,hepsi farklı farklı yazılardı çünkü.

              

      İşte benim ilk yazım böyle bitmişti.Sonra yazmaya devam ettim,Yazmak; beni mutlu ediyordu,duygularımı yansıtıyordu,huzur veriyordu.En çokta yazmanın özgür olmasını sevmiştim.