Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur zaman içinde pireler berber iken develer tellal iken ben annemin beşiğinde tıngır mıngır sallanır iken bir eşek varmış bu eşek zayıf,çelimsiz bir eşekmiş fakat alemin yükünü çekmekten bitkinmiş bazen odun, bazen su taşırmış lakin sıkıntıntıdan çatlıyor her daim kahrediyormuş kaderine. Dudakları sarkmış,çenesi düşmüş bizim eşeğin.Bir gün sahibi iyilik etmiş ona ve serbest bırakıp salmış onu çayırlara, kocaman bayırlara. Eşek yürümüş biraz ve birde görmüş ki öküz dolu ortalık, göğüslerini gere gere dolanıyorlarmış eşek öylece bakıp durmuş sığırlara mel mel,söylenmiş kendi kendine "amanın ne yük ne de yular dertleri var bunların"diye.Şaşırmış eşek, kendi halini düşündü tabi, hemen akıl almak için bilge bir eşeğe gitmiş anlatmış her şeyi uzun uzun. Bilge eşek başlamış konuşmaya "ey belasını bulmuş eşek o öküzler her gün arpayla buğdayla oynaşıyorlar ,bön bön trenin icat edilmesini bekliyorlar başka bir olayları yok hem bizim odun işinde acayip para var git bozma kafamı"diyerek bitirmiş bilge eşek fakat bizim eşeğin aklı hala buğdayda arpada konuşup dururmuş kendi kendine.Böyle gezerken serpilmiş güzel ekinleri görmüş, gördükçe dellenmiş ve hepsini anında hacamat ederek yemiş eşek. Mutluluktan en bet sesiyle çağırırken sahip gelmiş elinde sopa tarlasını görür görmez başlamış söylenmeye, sonra da eşek sudan gelinceye kadar dövmüş ama yine hıncını alamamış. Sahip bıçağını alıp eşeğin kuyruğunu, kulağını kesmiş.Kaçmış eşek canı acıyarak,kanı dökülerek.O anda bilge eşek çıkmış karşısına sormuş"ne oldu böyle benim yeğenim?"bizim eşek zırlamış vor vor ve"istedim hakkım olmayan bir muz,kulaktan oldum takacakken bir çift boynuz"diyerek anırmış uzun uzun...
Gökten üç elma düştü;biri banaa,biri okuyan ve dinleyenleree,diğeri de bütün iyi insanlaraa:)
Yorumlar
Yorum Gönder