Bir varmış bir yokmuş,evvel zaman içinde,kalbur zaman içinde bitkin,yorgun canından bezmiş bir eşek varmış.
Kah odun, kah su taşırmış.O kadar ağır yük taşırmış ki teninde tüy,derisinde et kalmamış.Bunu gören sahibi bir gün salmış eşeği.Buna sevinen eşek dinlenmek için dışarı çıkmış.Dinlenirken otlaktaki öküzleri görmüş ve çok üzülmüş çünkü onların hiç işi olmadığını sabah akşam yan gelip yattıklarını düşünürmüş.Sonra öküzlerin neden böyle olduğunu merak etmiş ve bilge eşeğe danışmaya karar vermiş.Az gitmiş uz gitmiş,dere tepe düz gitmiş ve sonunda bilge eşeği bulmuş,ona her şeyi anlatmış.Bilge eşek sinirli bir şekilde cevap vermiş:
Her şey dışarıdan göründüğü gibi midir bre dalgın eşek!Onlar bugün arpa,buğday yerler zamanı geldi mi çok iş görürler,kendi haline şükret demiş bilge eşek.
Bilge eşeğin dediklerini umursamayan eşek tarlaya gidip,bir güzel karnını doyurmuş ve tarladaki bütün ekinleri mahvetmiş.Bunu gören tarla sahibi çok sinirlenmiş,almış eline bıçağı başlamış eşeği kovalamaya.Tarla sahibi eşeği yaklayıp bir güzel dövmüş ama yinede içi soğumamış,sonra bıçağı çekip eşeğin kulağını ve kuyruğunu kesmiş.Eşek inleye inleye kan dökerek kaçarken başka bir eşek karşısına çıkıp ne oldğunu sormuş.Bizim eşek cevap vermiş:
Batıl isterken hakdan ayrıldım,boynuz isterken de kulağımdan oldum demiş.
Yorumlar
Yorum Gönder