1.BÖLÜM
(Anlatıcı anlatmaya başlar)
ANLATICI: Zehra Anadolu'da bir öğretmendir. Çok iyi bir öğretmen olmasının yanında bazı eksiklikleri de vardır. Ailesinden uzaktır. Hayatta bir tek babası kalmıştır.ama Zehra onu sevememiştir çünkü o geçmişte oan yaptığı kötülükleri unutmamıştır ama gel gör ki hayatın gerçekleri babası bir gün ölüm döşeğine düşer. Okul müdür ve bir kaç kişi bunu Zehra'ya iletir. Baita istemez ama ısrarlara yenik düşer. Yola çıkar fakat babası Zehra oraya varmadan vefat eder. Sonralardan Zehra'nın eline babasının yazdığı bir günlük düşer merak edip okumaya başlar.
2.BÖLÜM
(Zehra çıkar, oyuncular gelir)
(Cevdet elini Mürşit'in omzuna atar)
Cevdet :Sana bir yardımda bulunabişir miyim?
(Mürşit ellerini alnına koyar,dertlidir)
Mürşit:Geçti...bu tesadüf iki sene evvel olsaydı eski arkadaşa bir iyilik edrrdin fakat şimdi... (gözleri dolar) ölüler gibiyim... Hiçbir şeye ihtiyacım yok... Yuvarlanıp gidiyoruz...
(Cevdet Mürşit'e çok acır)
Cevdet:Sana mutlaka bir şey yapmalıyım Mürşit.
(Mürşit'in aklına kızı gelir ve bir anda Cevdet'e döner)
-Mürşit:ana hakikaten bir iyilik yapmak istiyor musun?
(Cevdet)
Cevdet:Elbette... Ona ne şüphe.
(Mürşit'in gözleri dolar)
Mürşit:İki kızım vardı... Biri öldü... Diğeri ya ölecek ya ahlaksız olacak... (Biraz duraksar) Senin hatırı sayılır ahbapların vardır, şu çocuğu leyli bir mektebe kabul etirir misin? Böylece hem bir masumu kurtarmış olursun hem de bana edebileceğin tek iyiliği etmiş olacaksın.
3.BÖLÜM
(Mürşit ve Cevdet konuşarak sahneden çıkar, Zehra gelir ve günlüğü okumaya devam eder.)
Zehra:Cevdet kızım Zehra'yı resmi bir mektebe koyamadı ancak bazı dostları bir Marabet Mektebine yerleştirdi ki buna da bin şükür. (Zehra şaşkın şaşkın okumaya devam eder) Evladım nihayet o canavarların elinden kurtarmaya muvaffak oldum. (Zehra ağlamaya başlar) Ana kız ikisi de köpek gibi ayaklarıma ağlıyor Feriha'yı toprağa verdik Zehra'yı elimizden alma... diye yalvarıyorlardı. Çocuğum bu gece mektepte... Onun şimdi temiz bir yatakta masum çocuklar merhametli muallimler arasında yattığını düşündükçe başıma taç giyerek bir hükümdar tahtına oturmuş gibi seviniyor guurlanıyor bayram ediyordum. Zehra kurtuldu...!
(Defter burada biter Zehra diğer sayfaları bulmak amacıyla sandığı karıştırır ve diğer sayfaları bulur gözyaşını silerek devam eder)
Zehra:Zehra'yı gördüm. Büyümüş hemen hemen bir genç kız olmuş. Dört seneden beri görmemiş olmama rağmen o kadar çocuğun içinde derhal bulup çıkardım. Zehra mektep arkadaşıyla beraber bir yere gidiyordu. Allah'tan son bir şey isterdim:kocaman hanım olmuş kızımı son bir defa kucaklamak... fakat buna imkan yok çocuğum benden utanır... Ne yapalım elverir ki o bahtiyar olsun.
4.BÖLÜM
(Anlatıcı anlatır Zehra canlandırır)
Anlatıcı:Defter bitmişti. Zehra da bitmişti. O kadar ağlamıştı ki gözleri şişmiş artık hali kalmamıştı. Asıl suçlunun kim olduğunu neden babasından uzak kalmak zorunda olduğunu anlamıştı. Zehra müthiş bir pişmanlık duyuyordu. Baba baba diye ağlıyordu. Sonra kendini toparlayıp cenazenin olduğu odaya gitmişti. İçeride Kur'an okurken uyuyan ihtiyar kadını uyandırdı, dışarı çıkmasını istedi. Babasının üstünde beyaz bir battaniye vardı Zehra babasına çok acıyordu onun kokusunu içine çekip (anlatıcı duraksar, Zehra "Babam benim canım babam zavallı babam diye ağlar) diye ağlıyordu. (cenaze kaldırılıp götürülür sahneye bir otobüs gelir Zehra otobüste iç çeker, anlatıcı devam eder)
Anlatıcı: Zehra bir kaç gün sonra Anadolu'daki mektebine döner. Muallim artık tastamamdır artık baba sevgisi olan bir kızdır.
Yorumlar
Yorum Gönder